به سن تکلیف رسیده ام من
به شکر خدا سپیده ام من
خوشا به حالم با این سعادت
می گیرم امسال جشن عبادت
عبادت من چه دلنشین است
نماز مومن ستون دین است
خد ا پرستی باشد طریقم
با اهل تقوا یار و رفیقم
بیزارم از بد ، من خوب هستم
نزد خداوند محبوب هستم
جشن عبادت فرخنده بادا
مکتب اسلام پاینده بادا
همیشه درباره نماز با دید مذهب نگریستیم؛حرکات پر معنایی که من دوست دارم از نگاه ورزشی جالب و با ارزش به آن نگاه کنیم.ورزشی که روح و جسم ما درلحظاتی که به آن مشغولیم باری از معنا می گیرد.مطلب جالبی در سایت تبیان دیدم که مناسب دیدم براتون قرار بدم تا شما هم بخونید.
گروهی از نویسندگان مسلمان کوشیده اند، در حرکات حین نماز اعم از قیام و قعود و رکوع و سجود، جنبه هایی از نرمش عضلانی و ورزش بدنی را بجویند و آن را با نرمش های متداول دیگر که منجر به استراحت و آمادگی عضلانی می شوند، مقایسه کنند. اما دیدگاه ما به آرامش عضلانی ناشی از نماز، از دریچه دیگری است.
دانش پزشکی، امروزه به اثبات رسانده است که اگر شخصی حدود ساعت 10 شب بخوابد و ساعت 5 صبح از خواب بیدار شود( یعنی 7 ساعت خواب) در ساعت 1 بامداد ، در بدن او برخی مواد شیمیایی شبه مورفین که به عنوان گروهی اندورفین ها و آنکفالین ها نامگذاری شده اند، ترشح می شوند که این مواد اثر مستقیم بر روی قسمت های مختلف بدن از جمله عضلات اسکلتی دارند و منجر به راحتی (relaxation) عضلانی، در طول روز بعدی برای فرد می شوند.
اما چنانچه شخص در ساعت 12 شب بخوابد و صبح روز بعد، ساعت 10 صبح از خواب بلند شود ( یعنی حدود 10 ساعت خواب)، اندروفین ها و آنکفالین ها بر خلاف حالت قبلی، افزایش ترشح کافی نخواهند داشت و در نتیجه سبب می شود با این که شخص حدود 3 ساعت بیشتر از حالت قبلی خوابیده است، از آرامش و استراحت عضلانی به اندازه کافی بهره مند نشود، و درست به همین علت است که هر چه خواب انسان بیشتر ادامه پیدا کند و مثلاً تا ساعت 10 صبح به درازا بکشد ، احساس خستگی و کوفتگی عضلانی پس از آن، بیشتر خواهد بود.
فریضه ” نماز ” با اثر درخشان و بی نظیری که در ایجاد سلامت خواب دارد (و به جنبه هایی از آن در قسمت های قبل اشاره نمودیم) در این مورد نیز نقش بسیار مؤثری ایفا می کند، چرا که ” نماز صبح” ضمن ایجاد الزام و وجوب برای سحر خیزی، انسان را خود به خود به سوی یک آرامش عضلانی ناشی از مواد شیمیایی درون زا سوق می دهد.
بزرگان عرصه علم و اندیشه مانند استاد شهید مرتضی مطهری (ره) نیز برنامه زندگی خود را بر مبنای خوابیدن در ساعت حدود 10 شب و برخاستن از خواب، حدود نیم ساعت قبل از اذان تنظیم کرده بود تا از مواهب خدادادی و بی حد و حصر نماز، حداکثر فیض و بهره را ببرد.
با کمک از مطلبی به قلم :دکتر مجید ملک محمدی و http://www.badan3azi.com
نماز در دین اسلام
نماز فرض پنج نوبت در شبانه‌روز (۱۷ رکعت) رو به قبلهٔ مسلمانان - کعبه در مکه - بصورت فردی (فرادا) یا گروهی (نماز جماعت) برگزار می‌شود.
در این عبادت در رکعتهای اول و دوم سورهٔ حمد و معمولاً آیه یا سورهٔ کوتاهی از قرآن ـ مثل سورهٔ توحید ـ و در رکعتهای بعدی تعدادی اذکار به زبان عربی خوانده می‌شود. جزئیات این عبادت در فرقه‌های مختلف اسلام با هم تفاوت دارد. نماز یک فرهنگ جهانی است. نماز در قرآن با واژه صلاه مشخص شده‌است که به همراه مشتقاتش ۹۹ بار در قرآن تکرار شده‌است.(منبع:مقدمه‌ای بر فلسفه نماز، انتشارات بین المللی یادآوران، دکتر محمد مسعود نوروزی، ص۱۱۶). ریشه صلاه می‌تواند دارای سه معنی باشد:۱. از ریشه صل: شراب را از صافی می گذرانند و آن گاه ماده‌ای روشن و شفاف به دست می‌آورند، شاید منظور نهایی از اقامه صلاه همین باشد که شراب روح، در اثر تصفیه، زلال و شفاف گردد و این تصفیه روزی چند بار تکرار شود.۲. از ریشه صلی: سوزانیدن و گرم کردن؛آدمی از آتش حضرت دوست گرم می‌شود و از درون شعله می‌کشد و درونش گرم و روشن می‌شود. ۳. از ریشه وصل: ایجاد اتصال و ارتباط میان خالق و مخلوق است
نماز در یهود
نماز در یهودیت (در عبری: تفیلا תפלות) و در جمع تفیلیم یا تفیلوت خوانده می‌شود. توضیحات دقیق در باب آن‌ها را می‌توان در سیدور یا بخش‌های میشنا کتب سنتی دعای دیانت یهودی جست.
معمولا در هر روز سه نماز می‌خوانند و در روز شبات شنبه و سایر روزهای مقدس فرقه‌های ارتدکس و محافظه کار یک نماز اضافی هم به نام موسف خوانده می‌شود.
نماز در بهائیت
هر فرد بهائی بعد از رسیدن به سن بلوغ در بهائیت، یعنی ۱۵ سال تمام برای دختر و پسر، طبق بهائیت که در کتاب اقدس ام‌الکتاب بهائیت قرار دارد، باید شروع به خواندن نماز نماید. در دین بهائی ۳ نوع نماز واجب وجود دارد و هر شخص مختار است یکی را برای خواندن روزانه انتخاب کند. نماز به صورت جمعی و جماعت نهی شده‌است. نماز میت، نمازی که برای مردگان خوانده می‌شود، تنها نمازی است که به صورت جماعت برگزار می گردد.
.(منبع:مقدمه‌ای بر فلسفه نماز، صص ۴۳-۴۶).
توخاطرات همسرآقا مصطفی،خانم غاده می خوندم که وقتی مصطفی شب ها برای نماز شب بیدار می شد،آنقدر گریه می کرد و اشک می ریخت که من پنجره هارو می بستم مبادا سربازان اسرائیلی متوجه شوند.گریه مصطفی همچون طفل شیرخواره دربرابر مادر خود معصومانه و پاک بود.به او می کفتم تو که روزها اسرائیلی ها از اسمت وحشت دارند و فرار می کنند اگر بدانند شبها اینچنین معصومانه اشک می ریزی چه می گویند!؟
آری رسم بندگی این است.واین است رسم عاشقی
ماکه ادعای راه خداراداریم و همه جا فریاد می زنیم،چقدر رسم عشق بازی و بندگی را می دانیم و درزندگی براین روش حرکت می کنیم!
خدایا توفیق شناختی که دراعماق وجودمان عشق بی برگرد و سوختن عاشقانه درراه تورا نصیبمان کند به ما عنایت فرما
